એક તારનું મહાભારત - ' તમારી દીકરી લલિતા ને ત્યાં દીકરાનો જન્મ થયો સે ....! '

એક તારનું મહાભારત

     પરોઢ થયું ને ગામડું ઊંઘમાંથી જાગી ગયું . શેરીઓમાં સાવરણા દોડવા લાગ્યા . ને પાણીની હેલું માથા પર આવવા લાગી ને ઘરમાં પાણીયારાનાં ગોળામાં ઠલવાવા લાગી . નાગાપુગા છોકરા પણ શેરીયુંમાં આવી ગયા હતા . કેમકે એમનાં વગર તો ગામ ની શેરી ' શેરી ' જ ન કહેવાય !

      એક ઘરમાંથી પણ એક ટબુડિયું રમવા આવી ગયું . ચોથું ભણતું હશે . એ પણ એ ટોળીમાં ભળી ગયું . ને ત્યા થોડી વારમાં તો હાકોટા ને પડકારા થવા લાગ્યા .

   ' એ ચમના , ઇ લાલીયા ને મુકતો નહીં . હા , કે આજે એને બરાબર નો ઠમઠોરવાનો સે ! '

' હા , પણ ઇ હાથમાં આવે તય પકડું ને મારો બેટો તેતરડાની જેમ દોડી જાય સે ' 

' ઇ મારે કઈ નય , તું પકડ એને ..નકર તારી પતર ઠોકી દઈશ હમજ્યો...! '

  ને બધાં મનડયા ઉભી બજારે હડિયુ કાઢવા !

     એ બધાં એમની મસ્તીમાં હતાં ત્યાં એક ડોશીમા આંખો લર નેજવું માંડતા ચાલ્યા આવે સે . હાથમાં લાકડી લઈ ટેકે ટેકે એ ચાલ્યા આવે સે . આંખો પર નેજવું માંડી એ કોઈને ગોતતા હોય એમ આજુબાજુ જોતા આવે સે ! એ આ વાનરસેના જ્યાં હતી ત્યાં આવી ગયા .

  ' એય આય આવ તો ! '

ને પેલો એ વરધ ડોશીમા પાસે આવયો .

   ' એલા કોનો સો ? '

' મફાભય નો ! '

' મફાનો સો ! હારું લે ! મારા લાલીયાને જોયો....? '

' ઓલો , ટબુડીયો ? '

' હ...ભય ઇ ઝીણકો ...ભાળયો સે તે ! '

'હા , ! '

' કયા ? '

' ઇ હડિયું કરે ! '

' બોલાવ તો ! '

ને ઓલા ટાબરીયાએ જોરથી રાડ પાડી.

' ઓય ....ટબુડિયા ...ઓય....! '

ને લાલિયો એકસો ને એંસીની સ્પીડ માં આવ્યો . દાદીમા ને જોઈ એ જરા ખચકાયો .

' કયા મરી ગ્યો તો ?  ક્યારની ગોતું સુ ? '

' આય જ હતો ..હું થયું ...? '

' ઇ પછી પેલા આ જોતો ...તાર આવયો સે ..વાંચ તો.....'

ને ઓલા ટબુડિયા એ કોઈ મોટો ભણેશરી હોય એમ કાગળ હાથમાં લીધો.... ને કાગળના અક્ષર જોઈ ચકડી ખાઈ ગયો...

' વાંચ એલા , મૂંગા રિયે કઈ થાહે...વાંચ ! '

એ બંદા તો ઉભા રહી ગયા . કાગળના અંગ્રેજીનાં અક્ષર જોઈ એ બિચારો હેબતાઈ ગયો .

' વાંચ એલા , કે વાંચતા નથી આવડતું . ભૂલી ગયો કે શું...તે દિ તો ઓલી રમતુડી નો કાગળ પટર પટર વાંચતો હતો ...!

' પણ , માં આ કૈક આલગ સે !  હાલો અમથાકાકા પાંહે જવી .

    ને એ ડોશી ને એ સોકરડો ગયા અમથાકાકા પાંહે... તાર વંચાવા 

    અમથાકાકા ગામનાં ચોકમાં બેહી ગામ આંખની પંચાત કરતા રહેતા . પેલી નું શુ થયું

.રમલો કામે ગયો કે નહીં , સંતુ નું ચમ તૂટી ગયું , દિવાળી ડોશી સાજા થઈ ગયા કે નય , રમો કાલ કેમ માંદો પડ્યો ....ટૂંકા આ ગામના વગર ખર્ચે કેમેરા જેવા એ અમથાકાકા ગામનાં એક ભણેલાં માણા ગણાતા ! એટલે એ આ તાર વાંચી દેહે એવી આશમાં એ એમની પાંહે દોડયા .

   ' એ અમથાકાક ! '

એક સોકરો ને ડોહી ચાલતાં આવતા હતા . મતલબ જરૂર કઈક નવાજુની થઇ લાગે સે . ચાલો કંઈક નવીન મસાલો મળશે ...એમ માની એમણે પોતાનાં કામ એક બાજુ મુક્યા ને

' હા , લાલીયા બોલ શુ થયું . આ ગઢી ડોહી ને ક્યાં લઈ જાશ . ? '

' તમારી પાંહે લાયો સુ ...અમથાકાકા ! '

'કેમ હું થયું ...? '

' એલા બન્ધ થાય હવે ....સડ્ડી પેરતા આવડતું નથી ને પટર પટર શરૂ જ થઈ જાશ ...! ...'

  ' એ અમથા જો તો આ કાગળ આયો સે....આ લાલીયા ને આપો પણ ઇ કેસે કે આ તો કંઇક અલગ સે ...લે વાંચ તો....! '

' બસ કાગળ વાંચવો સે એમાં સુ ...મને કેવું તું ને હું તમારા ઘરે આવતો રત ! લાવો ...! '

' અય દે તો એલા , !'

' આલો...! '

ને  અમથાકાકા એ પણ આંખ પર ચશમાં ચડાવ્યા ને ...કાગળ ખોલ્યો...ને

અમથાકાકા ના નાક પર પરસેવો વળી ગયો . અંગ્રેજીમાં હતો...ને તોય એક બે ...અક્ષર ઉકેલી... કહ્યું...

' માંડી તમારા કટમ માં કોઈ શામજી સે ? '

' હે શામજી ? '

ઘડીભર તો અમથાકાકા ચકડી ખાઈ ગયા . કેમકે ગઢામાં ના પતિ હતા એ શામજી ને દસ વરહ પેલાં ઇ તો સ્વર્ગ સિધાવી ગયા ...ને સ્વર્ગમાંથી તો કંઇ તાર ન આવે ને ...ને વધુ ઓડ નું ચોડ વેતરાય એ પહેલાં તો અમથાકાકા એ કીધું...એ ડોહી માં આ ચશમાં મને લાગે સે કે વધી ગયા સે...આપણે ઓલા રત્ના પાંહે જવી ..પોતાની અણઆવડત નો દોષ ચશમાં પર આબાદ ઠેરવી એ અમથાકાકા , પેલો સોકરડો ને ડોહીમાં હાલ્યા રત્ના ને ઘેર જવા !

હવે રત્નો રહેતો ગામના સેલા હરે !

  હાલતા હલતા માંડ પોગા .

  ' એલા રત્ના ! '

' હા , કોણ ? '

 કહેતો રત્નો હાથમાં રોટલાનું બટકું લઈ બારણું ખોલવા આવ્યો .

અમથાકાકા કહે , ' એ પછી ખાજે...પેલા આ વાંચ...! '

 હવે રત્ના માટે વિસામણ થઈ કે હાથનું બટકું પકડવું કે આ કાગળ ! '

  આખરે એણે એ બટકું એક બાજુ રાખી હાથ ધોઈ કાગળ હાથમાં લીધો ને એ પણ ઘડીભર તો મુંજાય ગયો. 

માર્યા આ તો અંગ્રેજી.!

     કાગળ લીધો ને ફિફા ખાંડવાની શરૂઆત કરી... એક બે શબ્દો ઉકેલયા ખરા ...

' માંડી , તમારા કટમ માં કોઈ લલિતા સે ? '

' સે ને , આ લાલીયાની મોટી બુન , મારી પોયરી ! '

' બસ ...ને શામજી....? '

' ઇ ઇનો ઘરવાળો ! '

' તો સે સુ ઇ તો વાંચ મૂઆ ! આ કાગળે તો સવારનું મારું લોય પીધું સે ! '

' એ માટે તો તમારે વિકમ વકીલ પાંહે જવું પડશે....! '

' હેં....?.......'

' હા , માં . આ અંગ્રેજી માં સે ને મને એટલું બધું આવડતું નથી....'

હજી એ વાત પૂરી કરે એ પહેલા તો....

' તો શું શેરમાં જઈ કુંભારની નિહાળે ભણ્યા .. ? '

' પણ માંડી ...! '

' હવે બંદ થા ! હાલ , લાલૈયા ! '

ને એ ડોશી ને સોકરડો....વળી પાસા મંડ્યા હાલવા !

   ' એ વિકા ? '

' હા , ! '

' આ વાંચ તો ? ! જો જે હો હવારની આજ ભટકું સુ કોઈ મુઉ આ વાંચી નથી દેતું....વાંચ તો ! '

' લાવો...! '

  ને વિકા વકીલે એ વાંચ્યો....

   થોડી વાર પસી...

' માડી ...પેંડા ખવરાવો....! '

'શેના ? '

' તમારી દીકરી લલિતા ને ત્યાં દીકરાનો જન્મ થયો સે ....! '

' હે ... લલિતા ને દીકરો આયો ....! '

  ને ડોશી માં ખુશ થઈ ગયા . હા , બેટા તને એકને સુ કામ ગામ આખાને ખવરાવીશ ...

લે હું લેતી આવું....કહી એ સીધા ઘરે ગયા .

  ' લે લાલીયા , આ કાગળ લે ને લખ...! '

' શુ...? '

' હું કવ ઇ ! '

ને પેલો લખવા બેઠો...

' બોલો ! '

લખ....' એલી લલિતા ...આવા હારા હમાચાર કંઈ આમ તાર કરી મોકલાય ..? અરે ટપાલ માં દીકરો કેવો સે , એની મા કેવી સે , તબિયત તો સારી સે ને ઇ બધું શાંતિથી લખી મોકલાય ! મોળા હમાચાર હોય તો આમ તાબડતોબ મોકલવાના હોય .  આવા હમાચાર .. આમ નો મોકલાય ! ગાંડી થઈ જઇ શુ કે શું ? અમથે અમથા રૂપિયા ખર્ચી નાખ્યા !  ઇ બધું જવા દે હવે પસી કાગળમાં બધું જ લખજો....ક્યારે આવવાની સુ , તબિયત કેમ સે  ને ઓલા બાવલાં ને પાસી હાચવજે...નકર આજની સોડિયું ને તો બાવલાને હાચવતાય નથી આવડતું....ને હારા હમાચાર લખજો....'

  ' બસ ! '

' હા , જા હવે...આ કાગળ ટપાલ પેટીમાં નાખી આવ તો ને આ ગભલાની દુકાને કેતો જજે...દોઢ મણ પેંડા ઘરે આવી દઈ જાય...હા કે ભૂલતો નહિ.......'પન ગાડી તો ઉપડી ગઈ હતી...

' હું મામો બની જ્યો....' નો રવ શેરીયુંમાં ગુંજી રહ્યો .

લેખક શ્રી -  મહેશ ગોહિલ